Ik schrijf deze blog terwijl we 11km boven de Atlantische oceaan vliegen op weg naar het tweede deel van onze vakantie: New York City. Zoals jullie op maandag hebben kunnen lezen zouden we op dinsdag het tweede deel van onze tour door IJsland starten. Zouden inderdaad, het liep even anders die dag.

Het begon die ochtend met het gegeven dat de huurauto niet wilde starten. Snel de verhuurmaatschappij gebeld voor hulp. Gelukkig waren die er binnen het kwartier (snelle response tijd..). Na de conclusie getrokken te hebben dat het slimmer was om de auto om te ruilen, achter de verhuurder aangereden om de auto om te ruilen. Auto 2, er volgen er nog meer, was een Dacia Duster. Het reclamenummer van Dacia neuriënd weer op pad om na twee honderd meter een rood lampje op mijn dashboard aan te zien gaan. En rood is niet goed, dus weer terug en de Dacia omgeruild voor een Jeep Grand Cherokee.

Dikke vette bak, luxe, automaat, alles er op en er aan. De koning te rijk. Alleen….. na ongeveer 10 minuten gereden te hebben verloor ik mijn linker voorwiel…. Je leest het goed…. Het hele wiel kwam er af en haalde me links in. Auto schuin, remschijf over het asfalt en vonken die met nieuwjaar niet zouden misstaan. De schrik van mijn leven, maar gelukkig de auto tot stilstand kunnen brengen.

Terwijl ik nog aan het bekomen was van de eerste schrik werd er al hulp aangeboden door een paar IJslanders, waaronder een jonge vrouw. Helga was oprecht een IJslandse Viking. Lange zwarte haren met blauwe punten, tatoeages en piercings op plekken waar je ze niet wilt hebben als je nog een sollicitatie gesprek hebt… Maar goed, ze help me fantastisch door de man van de verhuurmaatschappij te woord te staan nadat ik hem vloekend duidelijk gemaakt had “That my entire wheel ran offf…”. Verder gaf ze me haar telefoonnummer om eventueel als getuige op te treden als de verhuurder lastig zou doen.

Ondertussen stopte er een kleine pick-up met in zijn achterbak mijn achterwiel. Het wiel was, volgens de bestuurder , nog een behoorlijk stuk doorgerold, had de rijbaan gepasseerd en wonder boven wonder niets of niemand geraakt. Alle geluk van de wereld dus. Je moet er niet aan denken wat er had kunnen gebeuren.

Na 15 minuten het verkeer op de snelweg geregeld te hebben kwam de verhuurder aanrijden. Die zag ogenschijnlijk nog witter dan ik en stamelde dat hij zoiets nog nooit mee had gemaakt, maar dat ze al wel de oorzaak achterhaald hadden. Hij vertelde me dat de auto 2 dagen eerder terug gekomen was van een reguliere beurt en dat de garage waarschijnlijk vergeten was een aantal bouten aan te draaien. En dat laatste was op zijn minst een understatement.

Hij heeft me vervolgens bij ons appartement afgezet met de mededeling dat er een nieuwe auto zou komen. Auto nummer 4 dus. Nog geen 5 minuten later stond er een nieuwe Jeep Renegade voor ons klaar, 1000 excuses en de opmerking dat hij diezelfde dag me nog een mail zou sturen met de compensatie die ze voor ogen hadden. Uiteindelijk hebben we onze dagen in IJsland volledig gratis gereden. Alle bedragen zijn gecrediteerd en de brandstof was gratis.

Voor mij was daar de kous mee af. Ondanks dat de verhuurder verantwoordelijk was voor het leveren van een deugdelijke auto was ik allang blij dat er eigenlijk niets ernstigs gebeurd is. Dat we die dag maar te voet Reykjavik verkend hebben was geen probleem, dat wilde we toch al doen. Noodgedwongen een dag eerder, maar wel me een bijzondere ervaring rijker en een mooi verhaal voor in de kroeg… 

Hein.