2010, nog een paar dagen maar en ook dit jaar is weer voorbij. Eigenlijk met een vloek en een zucht, net als vorig jaar, net als de jaren er voor en waarschijnlijk net zoals 2011 ook voorbij zal gaan. Nu heeft de uitdrukking “met een vloek en een zucht” een nogal negatieve klank, alsof je blij bent dat iets snel en zonder veel ongemak voorbij is gegaan. Alsof je even door hebt moeten bijten om uiteindelijk voor elkaar te krijgen…
Op weg naar huis van mijn werk hoor ik een nummer van Acda en de Munnik uit de speakers komen. Stilstaand bij het verkeerslicht bij Vught luister ik naar het nummer en voel dat het me pakt. Het is niet zo zeer de melodie of de stemmen van Thomas Acda of Paul de Munnik die me raken, maar meer het refrein van het nummer. 2 simpele regels waarvan de eerste nog drie keer herhaald wordt ook. Het is de eenvoud…
Vrijdagochtend zit ik samen met 10 vrienden in een vliegende bus van Ryan Air op weg naar Pisa Italië. Op weg naar een waarschijnlijk onvergetelijk en nu al legendarisch weekend bij onze gezamenlijke vriend Jo, woonachtig in het betoverende Toscane. Het is een jaarlijks terugkerend evenement om met het zaalvoetbalteam van ZVV Graft Vrienden (wie kent ze niet…) in de maand november onze geëmigreerde vriend te bezoeken en even helemaal los te gaan. Een weekend wat weer bol zal staan…
Op een druilerige zondagmiddag in november kom ik via Twitter in aanraking met een weblog van 1 van de personen die ik volg. Zijn teksten dagen mij uit om eens verder te kijken in de wereld van de weblog. Een wereld waarin mensen verschillende soorten informatie zomaar, zonder blikken of blozen aan andere toevertrouwen. Lief en leed delen met niet alleen personen die ze kennen, maar aan iedereen die toegang heeft op internet en geïnteresseerd is in de belevenissen van…