Een zaterdagochtend diep in maart. Ondanks dat april voor de deur staat en de lente officieel begonnen is is het bitter koud. Oostenwind.

Handen in de zakken, met de capuchon van mijn winterjas over mijn hoofd loop ik langs het sportveld waar mijn dochter zo aan haar wedstrijd gaat beginnen.

Op het bankje naast het veld zit een vrouw van mijn leeftijd te praten met een andere vrouw. We kijken elkaar aan en denken tegelijkertijd: “Die ken ik!” Als de naam bij het gezicht geplaatst wordt is de begroeting allerhartelijkst.

Zo lang geleden, periode basisschool. 6 jaar bij elkaar in de klas. Daarna ieder zijn eigen weg. Studeren, relaties, werk, trouwen en kinderen. Kortstondig herinneringen ophalen. Daarna snel weer door want de wedstrijden van de kinderen beginnen zo.

Een vluchtige ontmoeting, de rest van de dag in mijn hoofd. Niet erg hoor. Het zijn warme herinneringen die de kou verdrijven.

 

Hein