Half februari al weer. Het nieuwe jaar is in volle gang en ik besef me dat ik dit jaar nog geen blog geschreven heb ondanks dat ik me voorgenomen had om minimaal 1x per maand wat te schrijven. Wat te schrijven over wat me bezig houdt, me interesseert of juist irriteert. Elke maand minimaal 1 maal de tijd nemen om mijn gedachten de vrije loop te laten en te schrijven.

Terwijl ik nu wat voor me uit aan het schrijven ben vraag ik me af waarom het zo lang geduurd heeft. Het is niet dat er de afgelopen maanden niets gebeurd is waarover geschreven kon worden. Zowel zakelijk als prive zijn er genoeg onderwerpen voorbij gekomen die de moeite waard waren om over te schrijven, te beschrijven, met jullie te delen. Maar waarom dan niet gedaan?

Het is gewoon te druk geweest de afgelopen periode. Mijn agenda zat tot zijn nek toe gevuld met allerlei afspraken met klanten, prospects, leveranciers en collega’s. De meeste van deze afspraken waren erg nuttig. Sommige waren matig en een enkele was ronduit slecht. Achteraf gezien waren er wel te veel afspraken die buiten mijn eigen regie gepland waren. En dat laatste geeft stof tot nadenken….

Natuurlijk, ook voor mij geldt dat ik baas ben over mijn eigen agenda. Dat ik zelf bepaal welke afspraak er wel of niet ingezet wordt en met wie ik een afspraak plan of niet. In theorie is dat natuurlijk zo. De praktijk is echter een stuk weerbarstiger. De praktijk leert dat anderen direct invloed uit (kunnen) oefenen op de inhoud van mijn agenda en daarmee invloed uit oefenen op de manier waarop ik mijn tijd gedurende de dag besteed. Tot vandaag….

Vandaag had ik een gesprek met een externe adviseur. Ik klaagde bij hem dat ik te weinig tijd in mijn agenda had om de dingen te doen die ik moet doen.  Na 10 minuten klagen van mijn kant onderbrak hij mij en stelde hij mij 1 vraag. Hij vroeg mij waarom ik überhaupt toesta dat anderen deze invloed op mijn agenda kunnen hebben? Normaal heb ik meestal geen probleem om snel tot een antwoord te komen. Nu wel, nu viel mijn mond open, kwam er wat onsamenhangend gebrabbel en viel ik uiteindelijk stil.

Tijdens de stilte het besef dat het tijd wordt om de regie weer in handen te nemen en de baas te zijn over mijn eigen tijd.  Want net zoals jouw tijd is ook mijn tijd kostbaar en dus iets waar ik zuinig mee om moet gaan. Er is namelijk minder tijd dan je denkt……..

Hein