Zaterdagmiddag 2 uur. Het regent nog steeds, de hele ochtend is het al druilerig. De zomer is een paar dagen geleden begonnen, maar laat zich voorlopig nog niet zien.

In de ochtend is hij er kort even uit geweest, zoals elke ochtend. Nu zit hij voor het raam, kijkt afwisselend naar mij en naar buiten. Smekende ogen, een vragende blik. Afwachtend ook. Wachtend op mij, wachtend tot ik op sta en mijn jas aan ga doen.

Op dat moment is de rust uit zijn lijf verdwenen. Weet hij dat we er op uit gaan. Weer of geen weer, we gaan. Regenjas en laarzen aan. Riem in de hand. Hij dartelt om me heen, loopt afwisselend naar de deur en naar mij, heen en weer.

Netjes naast me lopen is er niet bij. Hij weet immers waar we naar toe gaan. Samen de Oisterwijkse bossen in. Via de Achterste Stroom lopen we de bossen in. Het bos is nat, dampt nog van de regen. Zijn neus komt tijd te kort om alle geuren op te nemen, de sporen te verkennen en het wild te spotten. Hij is in zijn element, zijn instincten nemen de overhand.

Hij wil jagen. Samen sluipen we door het bos, staan we stil als hij in de verte een ree gespot heeft, zoeken we verder naar niets en alles wat op ons pad komt.

We zijn in ons element…

Hein