Vorig jaar op Cyprus hebben Rik en ik ons duikbrevet gehaald. We hadden dit van te voren niet gepland, maar na een proefduik in het zwembad en wat onderhandeling met de eigenaar van de duikschool Scandi Dive zijn we aan de, door Padi gecertificeerde, cursus begonnen.

Na twee dagen theorie, 4 duiken waar allerlei verplichte skills geoefend moesten worden, mochten we ons na het examen officieel “Open Water Divers” noemen. Voor mij betekent dit dat ik overal ter wereld duikspullen kan huren en samen met een buddy het water in kan gaan om te duiken. De officiële duiklimiet voor mij is 18 meter. Voor Rik, net 11 toen hij aan de cursus begon, is de limiet anders. Gezien het gegeven dat zijn lichaam nog niet geheel volgroeid is mag hij tot maximaal 12 meter diep duiken en enkel onder begeleiding van een ouder of een Padi Pro.

Tijdens de vakantie op Cyprus zijn we beide dus besmet geraakt met het duikvirus. Rik meer dan ik moet ik zeggen. Rik is volledig vertrouwd en ontspannen als hij in het water is en ziet alles als een grote uitdaging en heeft de absolute drang om telkens meer te doen en vooral meer te zien. Daarbij moet hij dus echt afgeremd worden. Niet dat hij het gevaar zoekt hoor, hij wil enkel veel duiken maken, het liefste elke dag van de vakantie.

Voor mij is de liefde voor het duiken anders. Ik moet zeggen dat ik het behoorlijk spannend blijf vinden om maximaal 18 meter onder het wateroppervlak te zitten. Let wel: dit is geen angst, maar meer een gezonde spanning die je scherp en waakzaam houdt. Hierbij maak ik me niet zo druk over mezelf, maar meer over mijn zoon. Gezien het feit dat we pas net gecertificeerd duikers zijn besef je je echt wel dat je nog niet vaardig genoeg bent om in een noodgeval in te grijpen en naar behoren te acteren. Vandaar dat ik in Cyprus met Rik afgesproken heb dat we de komende tijd niet samen gaan duiken, maar altijd onder begeleiding van een Padi pro. Zo ook dus nu, tijdens onze vakantie in Egypte.

Direct na aankomst bij ons resort in Sharm el Sheik zijn we op zoek gegaan naar een duikcentrum van waaruit we onze duiken zouden gaan maken. Gelukkig zat er een duikcentrum, Pharao Divers, op het resort en beschikte het resort tevens over een eigen rif. Dit zogenaamde “thuisrif” was direct bereikbaar vanaf de kust zodat we niet met vervoer naar onze duiklocaties hoefden te gaan. Natuurlijk hadden we ook boottochten kunnen maken, maar gezien onze onervarenheid als duikers zou het thuisrif meer dan voldoende te bieden hebben. En dat was zeker zo.

Het is moeilijk om in woorden uit te drukken hoe mooi het onderwaterleven in de Rode Zee van Egypte is. Tientallen verschillende soorten vissen in even zoveel kleuren bevolken het lokale rif. Van grote tonijnen in het diepe blauw van de zee tot de piepkleine “nemo” die zich elke keer verstopt tussen de anemonen van het al even kleurrijke koraal. Van felgekleurde zeeslakken tot de gevaarlijke uitziende “lionsfish” die trouwens dodelijk is bij aanraking. De indrukwekkende moreen die als een donkere slang in zijn hol op zijn prooi lag te wachten was al even spannend om te zien als de blauwgekleurde pijlstaartroggen. Het is gewoon te veel om op te noemen. Gelukkig hebben we met onze, op Schiphol gekochte, onderwatercamera het schitterende onderwaterleven vast gelegd. Binnenkort, als we terug zijn in Nederland, zal ik een aantal van de mooiste foto’s via dit blog en mijn flickr fotopagina publiceren zodat jullie ook kunnen genieten van hetgeen wij hebben mogen ervaren.

Terwijl ik deze blog schrijf besef ik me dat onze vakantie in Egypte bijna ten einde is en dat Rik en ik nog maar 1 duik te gaan hebben. Misschien zien we tijdens die laatste duik van de vakantie wel een manta. Dat zou een fantastische afsluiting van een hele fijne en bijzondere vakantie zijn.

Nu, over een paar dagen vertrekken we weer naar Nederland. Wat ons dan nog rest zijn de herinneringen, ervaringen en natuurlijk de foto’s van onze allereerste duikvakantie die we als gezin gemaakt hebben. 2 van de 4 gezinsleden kunnen op dit moment duiken. De derde Padi duiker is onderweg. Elze, nu 9 jaar heeft namelijk ook van het duiken mogen proeven. Als jongste van ons gezin heeft ze haar “bubblemaker” diploma gehaald. Met een duik van 30 minuten op een diepte van 3 meter heeft ze niet alleen laten zien dat ze de zelfde aanleg heeft als Rik, maar heeft ze tevens laten zien dat ook zij besmet is met het duikvirus. We zien nu al uit naar de volgende vakanties, dat gaat wat beloven!

Let’s make bubbles!

Hein.