Op weg naar huis van mijn werk hoor ik een nummer van Acda en de Munnik uit de speakers komen. Stilstaand bij het verkeerslicht bij Vught luister ik naar het nummer en voel dat het me pakt. Het is niet zo zeer de melodie of de stemmen van Thomas Acda of Paul de Munnik die me raken, maar meer het refrein van het nummer. 2 simpele regels waarvan de eerste nog drie keer herhaald wordt ook. Het is de eenvoud die me raakt. De eenvoud van de tekst. Zo eenvoudig en geniaal tegelijker tijd. “Er staat een andere maan, je hebt het eigenlijk niet door, maar zo snel als dingen gaan, er staat een andere maan”.

Terwijl ik er naar luister dwalen mijn gedachten terug naar het geen er vandaag allemaal gebeurd is. De veranderingen die ik met het team aan het doorvoeren ben op de zaak. Goed voorbereide veranderingen die niet alleen de organisatie raken, maar (helaas) ook personen binnen de organisatie. Positieve veranderingen voor de één met als gevolg negatieve veranderingen voor de ander omdat zijn of haar rol anders wordt. Moeilijk hoor, het maken van keuzes die niet alleen de business raken, maar ook personen. Wist niet dat dat zo lastig was.

Toch voelt het goed. Is er de overtuiging dat het geen we veranderen een positieve bijdrage zal hebben aan het uiteindelijke resultaat. Een andere maan betekent in dit geval een nieuwe maan, nieuwe kansen, nieuwe mogelijkheden en groei. Ik voel de maan, ben de maan en dat voelt vreemd. Het zal een kwestie van wennen zijn…

“er staat een andere maan
er staat een andere maan
je hebt het eigenlijk niet door, maar zo snel als dingen gaan
er staat een andere maan”

Hein