Vrijdagochtend zit ik samen met 10 vrienden in een vliegende bus van Ryan Air op weg naar Pisa Italië. Op weg naar een waarschijnlijk onvergetelijk en nu al legendarisch weekend bij onze gezamenlijke vriend Jo, woonachtig in het betoverende Toscane. Het is een jaarlijks terugkerend evenement om met het zaalvoetbalteam van ZVV Graft Vrienden (wie kent ze niet…) in de maand november onze geëmigreerde vriend te bezoeken en even helemaal los te gaan.

Een weekend wat weer bol zal staan van “traditionele mannen activiteiten” zoals een echte interland tegen een lokaal voetbalteam, een toer langs de vele Chianti huizen waar tongstrelende wijnen voorbij gaan komen en heerlijke gerechten geserveerd worden. Maar bovenal een weekend waar veel, heel veel lol gemaakt wordt, schuine moppen getapt worden, onzinnig geouwehoerd wordt, en incidenteel een goed gesprek met dubbele tong gevoerd zal worden.

Waarschijnlijk hebben we de maandag echt nodig om te herstellen en weer in het gareel te komen, weer over te gaan tot de orde van de dag, terug te stappen in het keurslijf waar we allemaal in meer of mindere mate in zitten. We zijn tenslotte geen 16 meer, maar mannen van rond en over de 40 met veeleisende banen met verantwoordelijkheid en bovenal allemaal een gezin met vrouw en kinderen.

Overigens is dat niet erg hoor, begrijp me goed, al is het wel bijzonder prettig om een paar dagen terug te gaan naar dat gevoel van toen je nog 16 was. Toen je weinig tot geen verantwoordelijkheden had, kon doen en laten wat je wilde en je enige zorg was hoe je het aankomende weekend genoeg geld had om weer eens heerlijk de beest uit te hangen.

Komende weekend voelen wij ons weer 16, heerlijk toch!?