Donderdag 5 juli, vertrek en aankomst.
De start van deze vakantiezomerblog begint op ongeveer 10.000 meter hoogte als we op weg zijn naar Marsa Alam in Egypte, Fayrouz Plaza Beach Resort. Onze zomervakantie is nu echt begonnen. Twee weken lang ontspannen in een resort gelegen in een van de grootste zandbakken ter wereld. Een oase van rust gelegen aan de Rode Zee. Hoe het resort er uit ziet weten we alleen van de plaatsje uit de brochure die we van het reisbureau mee hebben gekregen bij het boeken. En natuurlijk van internet. Ik meen zelfs dat de lokatie een 8+ gekregen heeft op de website Zoover. Moet dus helemaal goed gaan komen de komende weken!

Vorig jaar hebben we voor het eerst kennis gemaakt met Egypte als vakantieland. De twee weken Sharm El Sheik waren ons goed bevallen. Van de toentertijd aanwezige onrust door het vallen van de de dictator hebben we niet veel gemerkt. Her en der wat opstootjes in de stad, dat wel, maar over het algemeen waren de mensen maar wat blij dat wij, de buitenlanders, met onze Europese euro’s het land bezochten en consumeerden.

Wat dat betreft verwacht ik dat er dit jaar niet veel veranderd zal zijn. Belangrijk verschil is wel dat nu, 1 jaar later, Egypte een nieuwe regering heeft. Een regering onder aanvoering en leiding van Mursi. De algemene verwachting is dat Egypte onder zijn leiding zal gaan veranderen, dat de regering de teugels van het Moslimisme strakker aan zal gaan trekken. In de kranten wordt volop gespeculeerd over de mogelijke gevolgen op zowel korte als middellange termijn. Gevolgen die ook het toerisme zullen gaan raken, ondanks dat het toerisme misschien wel de belangrijkste inkomstenbron van Egypte vormt. De tijd zal het uiteindelijk uit moeten gaan wijzen. Voor ons is dat nu allemaal van minder belang. Wij zitten op 10000 meter hoogte, op nog twee uur vliegen van Marsa Alam en doezelen weg bij de gedachte aan wat hopelijk wederom een fijne vakantie gaat worden.

Na een rustige landing belanden we in de hectiek van het kleine vliegveld van Mara Alam. Mooi om te zien hoe een vliegtuig vol ongeduldige toeristen zich verdringen bij de visumdesk. Niet dat dat veel zin heeft overigens. Uiteindelijk zal iedereen een visum moeten hebben voordat ze in de bus stappen naar de uiteindelijke bestemming. Dringen helpt niet, de Egyptenaren achter de desk gaan er echt niet harder van werken. Waarom zouden ze ook? De bagageafhandeling verloopt voorspoedig en al snel hebben we onze koffers te pakken. 2 grote koffers op wielen en 2 kleine koffers voor de kinderen. Dat lijkt wat veel, maar als je weet dat een van de grote koffers helemaal vol zit met duikspullen dan is het aantal koffers nog te overzien.

Na een busrit van nog geen 30 minuten komen we aan bij het hotel. Snel inchecken, wat eten en na nog wat gedronken te hebben terug naar de kamer. Slapen. Reizen is vermoeiend.

Vrijdag 6 juli, ontspannen en acclimatiseren.
Vandaag hebben we het erg rustig aangedaan. Het park wat verkend, gesnorkeld in het zwembad en bij het thuisrif. Noem het acclimatiseren. Overigens is dat ook wel nodig als je van 22 graden in Nederland na 5 uur vliegen in 36 graden in de schaduw bent beland. Met name Rik heeft het lastig. Niet zozeer van de warmte, maar meer van het feit dat hij net een paar dagen scoutingkamp (geen slaap) achter de rug heeft. De vermoeidheid begint hem parten te spelen. Rustig aan dus dan maar.

Gelijk ook maar de afspraken bij het duikcentrum van Extra Divers Worldwide gemaakt en de uitrusting gehuurd omdat we morgen onze eerste duik willen maken. Schoenen, flippers en een bril hebben we zelf. Het pak, de BCD, de regulator, de fles en het lood moeten we huren. De spullen blijven twee weken gereserveerd zodat we tijdens deze vakantie altijd onze “eigen” uitrusting hebben. Wel goed geregeld allemaal en zoals het er naar uit ziet een professioneel duikcentrum.

Een tegenvaller is er ook te melden. Mijn horloge bleek toch niet waterdicht te zijn…. En dat terwijl ik twee weken voor de vakantie de batterij heb laten vervangen EN het horloge af heb laten persen zodat het weer waterdicht zou zijn tot 200 meter. Niet dus, bij de eerste duik zonder flessen naar 4 meter was het einde oefening. Erg teleurstellend. Zaterdag na de vakantie terug naar Mignon in Oisterwijk om verhaal, en een gratis nieuwe, te halen!

Zaterdag 7 juli, duik 1: check-dive
Aangezien Rik en ik nog niet veel duikervaring hebben (beide maar 9 duiken) is de eerste duik van de vakantie een Check Dive. Samen met de divemaster begin je aan een niet te diepe duik waarbij je de vaardigheden (skills) nog een keer moet tonen. In ons geval moesten we drie skills doen. Het masker vol laten lopen, masker verwijderen en weer opdoen en het uitstoten van de regulator. Dit alles op een diepte van 3 meter. Na het uitvoeren van de skills hebben we de duik af gemaakt. In totaal zijn we 51 minuten onder water geweest en hebben we een diepte bereikt van iets meer dan 10 meter. Niet echt diep, zeker niet daar we beide tot 18 meter diepte zouden mogen gaan. Overigens, als je in Egypte duikt hoef je niet diep te gaan om mooie vissen en koraal te zien. Tot 25 meter is het eigenlijk het mooiste omdat daar het zonlicht het koraal en de vissen nog goed belicht. De eerste duik van de vakantie was weer een hele ervaring.

In de middag nog met Elze en Ingrid in de Laguna bij het rif gesnorkeld. Mooie foto’s gemaakt en zelfs een stukje gefilmd. Rik lag voor pampus op bed. Bijslapen van het kamp en het vroege opstaan van deze ochtend (07:00 uur op). Gelijk heeft hij, ook voor hem is het vakantie. Toch?

Maandag 9 juli, ziek en duik 2
Zondag dachten we nog dat Rik enkel moe was van het scoutingkamp. Helaas bleek dit niet zo te zijn. Maandag heeft hij de hele dag ziek op bed gelegen. Koorts, buikkrampen en veel hoofdpijn. In de ochtend afgewacht, maar in het begin van de middag de dokter laten komen. Niet dat het zo erg was, maar we willen gewoon dat hij snel weer beter is. Mooie dokter overigens. Kijkt 10 minuten naar hem geeft hem drie paardenmiddelen, 2 soorten antibiotica en 1 ibibrufen van 400 mg, en schrijft vervolgens een dikke rekening. Maar goed, hopen dat Rik met de medicijnen snel weer beter is.

De duik die ik voor ons tweeën gepland had heb ik uiteindelijk alleen gedaan. Natuurlijk onder begeleiding van een instructeur en een buddy duiker. Die laatste was overigens een jonge vrouw uit Duitsland met ongeveer 20 duiken achter haar naam. We hebben de rechterkant van het thuisrif gedaan. Echt een super mooi rif. Koraalzuilen van meer dan 10 meter en erg veel soorten tropische vissen. Het meest indrukwekkende was toch wel de Morene die verscholen lag in een rotsopening en de zeeduivel die zo gecamoufleerd was dat hij opging in zijn achtergrond. Er zijn nog wel twee zaken op te merken aan de duik. De eerste is dat we tot 18,6 meter zijn gegaan en de tweede dat ik ipv een 15 ltr fles een 12 ltr fles bij me had… Dom van me, ik had de 15 ltr namelijk wel gereserveerd. Met als gevolg dat mijn tweede duik maar 41 minuten geduurd heeft…

Oh ja, en ik zou het bijna vergeten: Vandaag is vriend Ruud jarig. We proosten op zijn gezondheid! Proficiat Ruud!

Dinsdag 10 juli, beter en paardrijden
Afgelopen nacht hebben we allemaal erg onrustig geslapen. Het was heet op de kamer en we mochten van de dokter de airco niet aanzetten omdat dit niet goed zou zijn voor Rik. Gelukkig gaat het een stuk beter met hem. De medicijnen lijken te werken. Hij heeft meer praatjes en laat zich lekker van alles bezorgen door Ingrid. Zijn all-inclusive arrangement is uitgebreid met een “mama-roomservice” optiepakket! Dat doet ze goed, hem lekker verwennen.

Wordt een rustig dagje vandaag. Ik denk dat ik in de middag ga snorkelen en in het begin van de avond wat ga sporten in de gym. Ingrid en Elze hebben een rit met een paard en een kameel geboekt. Ze zijn er nog niet uit wie op welk beest gaat zitten, maar ze hebben er al wel veel zin in!

Verder ben ik best wel trots op mezelf. Geen internet, geen e-mail en zelfs niet de behoefte om een internetkaart aan te schaffen. Ben benieuwd of ik dat de hele twee weken vol ga houden. Wel heb ik vandaag wat sms verkeer met een aantal collega’s gehad, dat dan weer wel. Gelukkig waren het enkel positieve berichten over het unitresultaat van juni en het feit dat we door zijn naar de volgende ronde bij een belangrijk ERP selectie traject.

Chris Rea staat op en dringt via de koptelefoon mijn hoofd binnen. Hij is op zoek naar een regenboog. Lekkere muziek. Ik zet niet vaak nummers van Chris Rea op. Vandaag wel. Ik geniet er van. Vakantie!

Woensdag 11 juli, 06:30 en een sms
Elke ochtend verbaas ik me er over dat de bedden bij het zwembad al “bezet” zijn. Niet met vroege vogels, maar enkel met handdoeken over de fel begeerde zachte bedden . De eigenaren van de handdoeken zijn in geen velde of wegen te bekennen. Of ik er nu om 9 uur ben of om 8 uur, elke dag het zelfde verhaal. Bezette bedden. Deze ochtend werd ik al om 6:15 wakker door de warmte op de kamer. Aangezien ik toch wakker was dacht ik mijn kans te pakken en al lekker vroeg bij het zwembad te zijn om 4 heerlijke bedden te claimen! Om half zeven bij het zwembad, maar ook nu waren alle zachte bedden bezet. Wat een vakantieleed! Geen zacht bed, erg vroeg op en geen zin om terug te gaan naar de kamer. Heb het er maar van genomen en heerlijk op een hard bed bij het zwembad onder het genot van een kop koffie een paar hoofdstukken gelezen.

In de ochtend krijg ik nog een sms-je van een vriend van me, André. Hij schrijft dat hij gisteren met zijn vrouw en kinderen in Porec is geweest en dat hij zich niets meer kan herinneren. Hij denkt dat het van de “Mismas” komt. Terwijl ik het lees moet ik lachen. 24 jaar gelden was ik met André op vakantie in Porec, wat toen het nog een stadje in Joegoslavië was, dus voor de oorlog. Twee 18 jarige, jongens nog, die dachten dat ze mannen waren en helemaal uit hun dak gingen. Dat was een top vakantie. Nederland was Europees kampioen, PSV had de Europacup 1 de KNVB beker gewonnen en was landskampioen geworden. En ik had mijn allereerste Bruce Springsteen concert meegemaakt. Het was een dolle zomer. We werken als gekken bij Cafetaria Graft en gingen samen met een dikke portemonnaie op vakantie naar Porec met Club Escolette. En die “Mismas”? Dat was een mix van 50% cola en 50% lokaal gestookte rum. De rest laat zich raden. Mooie herinneringen, weer tot leven gebracht door een simpel sms-je.

donderdag 12 juli, zeekoe en schildpadden
Gisteren, donderdag, hebben we weer een duik gemaakt. Voor Rik was het zijn tweede van de vakantie, voor mij de derde. Aangezien Rik nu 13 is is hij geen junior open water diver meer, maar een volwaardige open water diver. Dit betekent dat hij vandaag zijn eerste duik mag maken naar 18 meter. Best spannend. Gelukkig ging alles goed, al had hij op de terugtocht wat last van het feit dat hij te weinig lood had. De volgende duik gaat hij dan ook van 4 naar 6 kg lood. Het mooie van de duik was dat we op de terug weg een drift duik hadden. Dit betekent dat je zonder te zwemmen je mee laat nemen door de stroming. Een bijzonder ervaring moet ik zeggen. Wat ook bijzonder was dat we een heuse zeekoe tegenkwamen. Ongeveer 50 mensen stonden op de pier om de zeekoe te zien. Enkel wij zagen hem boven ons door zwemmen. Een uniek moment.

Vanochtend zijn Ingrid en ik om half zeven opgestaan. Na een snel ontbijt zijn we te voet naar een naast gelegen baai gegaan. Deze baai, genaamd Marsa Moubarak, staat er om bekend dat er schildpadden komen. Niet van die kleintjes, maar echte reuzenschildpadden. En we hadden geluk! Na een 20 minuten snorkelen zag ik vanuit mijn ooghoek een donkere vlek bewegen. En ja hoor, het bleek een reuzeschildpad te zijn die op de bodem lag te grazen. Echt een geweldig iets om te zien. Een beest wat zo uit de prehistorie kan komen en misschien wel meer aan 100 jaar oud is ligt 2 meter onder je zeegras te eten. We hebben met ontzag het dier bewonderd en natuurlijk veel foto’s genomen. Terug zwemmend naar de kust kwamen we nog een tweede tegen. Wat een geluk was dat! De kinderen hadden er voor gekozen om in bed te blijven liggen. Na het zien van de foto’s hadden ze wel spijt! Gelukkig hebben we nog een aantal dagen vakantie en kunnen we nog een keer terug. Maar dan moeten ze dus wel erg vroeg hun bed uit. Ze hebben het er vast en zeker voor over.

Maandag 16 juli, 2 duiken en paardrijden
We proberen om de dag een duik te maken. Zaterdag de 14e hebben we de Noordkant van het rif gedaan. Vandaag, maandag de 16e, zijn we begonnen met een duik in de middag, de Zuidkant van het rif. Op zich een mooie duik. Rik had een schildpad gezien. Ik zag hem niet, helaas. Na de duik spraken we 1 van de teamleden. Hij gaf aan dat er in de avond een nachtduik georganiseerd werd en hij vroeg of we mee wilden. Dat antwoord laat zich raden! Natuurlijk wilde we mee. Na kort overleg met Ingrid besloten we ons in te schrijven.

Aanvang van de duik was 19:00 uur. Op dat tijdstip is het pikdonker in Egypte. Duiken in het donker is een bijzondere ervaring. Met niet meer dan een lamp ga je het water in. Je kunt je directe omgeving van licht voorzien, maar de rest is 1 groot zwart gat. Als je die zwartee diepte inkijkt heb je het gevoel of je in de ruimte zweeft. Echt heel bijzonder. Rik deed het ook weer supergoed. Hij is een echt natuurtalent.

Elze en Ingrid zijn met de paarden de woestijn in gegaan. Onder begeleiding van een gids hebben ze een tocht van 3 uur gedaan, waarbij ze ook een bedoeïenenkamp aan hebben gedaan. Wat ik later begreep was dat maar goed ook. De rit was erg inspannend en ze hadden niet voldoende water mee genomen! Gelukkig is het goed afgelopen en hebben ze het ook erg leuk gehad. Aan de eettafel in het restaurant zat iedereen dan ook vol verhalen. Nu snel naar de kamer, douchen en slapen. Het was een enerverende dag.

Donderdag 19 juli, vertrek
Vandaag staat in het teken van vertrek. Aan alles komt een einde, zo ook aan deze fijne vakantie in Egypte. Woensdagavond hebben we de spullen al ingepakt. Nu, donderdagochtend, de laatste spullen inpakken en dan naar het zwembad om te wachten totdat we vertrekken. We worden om 17:15 uur opgehaald en vliegen om 19:55 uur. Dan nog iets meer dan 5 uur vliegen voordat we weer in Nederland zijn. Ook dit jaar kijken we terug op een fijne vakantie in Egypte. Of we volgend jaar weer terug gaan kan ik nu nog niet zeggen. Het is niet gebruikelijk dat we terug gaan naar de zelfde locatie, maar de kans is aanwezig. Het was namelijk erg prettig in Marsa Alam.

 

Hein